ایران!!

با من از ایــــران بگــو تا خــون من آید به جوش

بـــا من از آزادگــی ، آگـــاهــی و دانـش بـگـــو

با من از زرتشت بر گو ، یا اوستــــا و ســـروش

با من از اندیــــشــه و گـفـتــار و کــردار نــکــــو

نکته ها بر خوان که سازم جمله را آویــز گــوش

بـــا مـــن از تهمــورث و کیخسرو و نرسی بگو

یــا فـــرانک یا فــریــدون یـا ز مهر و مهرنـــــوش

با مـــن از فــریــــاد کــاوه از سیــــاوشـها بگـــو

یـا کــمــــان آرش و از جــان بـــرآوردن خــــروش

بـا مـن از فــریــاد خشــم بـــابـک و مـزدک بگــو

یــا ز نـــوشــروان و از بــوذرجمــهــر تیز هـــوش

با من از فردوسی و شهنامه اش درسی بخوان

تا به درد آیــد دل هــر خــائن میـــهن فـــــروش

با مـــن از رستـــم بـــگو تا ســربرافرازم چو کوه

یا ز کورش قصه برخوان تا شود دشمن خمـوش

بـــا مـــن از مــردانـگیــهـــای نژاد جـــم بگــــــو

یا ز بیـــداری این قـــوم شریـــف سخت کـــوش

با من از گلـــواژه هـــای شعـــر خیـــامی بخوان

تا ز غم بگریـــزم و گیرم مسیـــر عیش و نــوش

با من از حــافظ بگـــو تا با غزلجـــوشی لطیـــف

عشق را معنـــی کند آن طرفه پیر می فـــروش

بـــا مـــن از امـــیـــد برگـــو با زبـــان پــارســـی

تـــا به کـــی باید به فرهنگ عرب داریـــم گـوش

دکتر مصطفی بادکوبه ای